Najpiękniejszych chwil życia nie zaplanujesz. One przyjdą same !

Imię : Nazywam się Hana, nie żadna Montana, tylko Hana!

Nazwisko:  Hattori... Pewnie i tak nie skojarzysz.

Wiek : 16 lat, i tyle w tym temacie.

Data urodzenia. : 6 czerwca, podobno powiązana z szatanem...

Płeć : No cycki mam i nie posiadam badyla u dołu, więc... raczej jestem kobietą.

Pochodzenie: Ziemia, Anglia...

Rasa : Anioł, wybrany... Bałam się zawsze, że po śmierci pójdę do piekła ( po tym co się stało...) Na szczęście Bóg dał mi szansę...

Broń : Na razie mogę liczyć tylko na swoje mięśnie ( których nie posiadam...) Nie posiadam broni, brzydzę się przemocą.

Wygląd jako człowiek: Długie czarne falowane włosy, błękitne oczy oraz blada cera to właśnie ja! Nie wyróżniam się z tłumu... To chyba dobrze, nie? Na co dzień noszę plisowaną czarną spódniczkę oraz białą koszulę na krótki rękaw... Nie jestem za wysoka, ale cieszy mnie ten fakt.

Wygląd jako anioł : Nie różni się praktycznie niczym od tej w ludzkiej postaci. Tylko z pleców wyrastają mi duże białe skrzydła a nad głową mam aureolkę.

Historia: Nie jest za ciekawa... Od kiedy się urodziłam miałam paraliż nóg, z tego względu nie ruszałam się praktycznie z łóżka. Moi rodzice nie byli zadowoleni z tego faktu, że ich córka jest kaleką. Pewnego dnia obudził mnie dźwięk tłuczonego szkła i krzyki dobiegające z kuchni.
- Cholera! Dlaczego nie możemy żyć jak normalna rodzina?! - moja matka miała załamany głos.
- Nie jest wcale tak źle... - powiedziała ojciec.
- Nie jest? Sebastianie, my cały czas musimy się nią zajmować. - zakładam, że wskazała ręką na drzwi od mojego pokoju.
Miałam łzy w oczach, zawsze wiedziałam, że rodzice nie są zadowoleni kiedy przebywali w moim pobliżu... Na prawdę było mi ich żal, to nie moja wina, że nie mogę normalnie funkcjonować.
- To nasza córka.... - oznajmił ojciec.
- Wolała bym aby umarła! - wrzasnęła matka z furią.
W tym momencie świat do reszty stracił swoje barwy, przyłożyłam dłonie do twarz. Sama miałam już dosyć... Sama chciałam umrzeć, wtedy usłyszałam czyiś głos ,, Dlaczego by nie?" To mną kierowało. Jako iż moje łóżko znajdowało się w pobliżu okna, bez problemu udało mi się podciągnąć rękoma na parapet i na nim usiąść. Otworzenie okna zajęło mi także nie dużo czasu, już po chwili moje nogi zawisły w powietrzu. Wystarczyło się tylko odepchnąć. Zgon by był natychmiastowy, mieszkałam w bloku na 6 piętrze...  W tym samym momencie ojciec wszedł do pokoju i zamarł. Spojrzałam mu prosto w oczy i powiedziałam
- Przepraszam... - po czym wyskoczyłam.
Czułam jak wiatr omiata moja skórę a później już nic.


Przyjaciele: Nie mam ich... Dopiero co dostałam się do akademii. Mam nadzieję, że chociaż w tym wcieleniu poznam jakiś ludzi.

Charakter : Nie potrafię się określić, chyba jestem osobą mało mówiącą... Chciała bym móc otworzyć się na ludzi i komuś zaufać.

Zainteresowania: Od zawsze oglądałam w telewizji wiele koncertów... Moje serce podbiła muzyka! Gram na skrzypcach, a przynajmniej uczę się...

Partner: Nie posiadam.

Pupilek : Uwielbiam wszystkie zwierzęta, ale nie posiadam żadnego...

Hejka ;) Wielki powrót, ale z inna postacią ^^ Mam nadzieję, że mnie jeszcze pamiętacie XD Więc witam serdecznie i liczę na miłą współpracę